دانش (گ) آه  

ارسال شده توسط SiR

بیانیه دانشجویان دانشگاه آزاد شیراز





به نام حق


به نام خداوندی که اندیشیدن را به ما بخشید

دانشجو آگاه باش
بیش از دو سالی از روی کار آمدن دولت اقتدار طلب نهم می گذرد.


دولتی که همواره سعی کرده با سر دادن شعار های پوپولیستی توده ها


را با خود همراه کند. دولتی که برای یکدست کردن حاکمیت و خاموش


کردن صدا های مخالف در جامعه از هر تلاشی برای تحقق اهداف خود


فروگذاری نمی کند. و همان طور که شاهد هستیم این دولت و رییس
اقتدارگرای آن حتی منتقدان هم فکر خود را هم نمی توانند تحمل


کنند. چنانکه در انتخاب مجلس شاهد این مدعا بودیم. این ادعا در


کابینه هم به خوبی نمایان است که حتی جایی برای وزیران هم ندارد
و دراین دو سال مدام شاهد تغییرات فراوان در سطح کلان مدیریتی


کشور هستیم که جامعه را با بحران مواجه کرده که اکنون شاهد این


لجام گسیختگی اقتصادی و تورم طاقت فرسا هستیم و جالب اینجاست که


این دولت اقتدار گرا به جای حل مشکل و بحران و دادن شعارهای عوام


فریبانه که به اعتقادات مردم شریف و مسلمانان کشور عزیزمان گره


خورده سعی می کند خود را موجه نشان دهد همان طور که رییس دولت


اقتدار گرا باز هم در هفته های گذشته با استفاده از ابزاری از


اعتقاد مردم فرمودند که : مدیریت کشور دست امام زمان(عج) است.


همان طور که ذکر شد این دولت در راستای اقتدار گرایی و یکدست


کردن حاکمیت تحمل کوچکترین نگاه منتقد را هم ندارد. دانشگاه آزاد


اسلامی به عنوان بزرگترین نهاد مدنی بعد از انقلاب به واقع بزرگترین


خدمات را به جامعه ایران کرده است. دانشگاهی که تحصیلات عالی را


به شهر ها و روستا های ...


برای مشاهده ادامه مطالب روی لینک زیر کلیک کنید.



لینک 1 : Word2007 Edition


لینک 2 : WordPad Editon
"بیانیه دادخواهی دانشجویان پیرو ولایت دانشگاه آزاد شیراز از مسئولین ارشد دانشگاه آزاد" در پست بعدی قرار میدم.

Filed under 0 فریاد تو

من ... !  

ارسال شده توسط SiR

عصیان






به لبهایم مزن قفل خموشی


که در دل قصه ای ناگفته دارم


ز پایم باز کن بند گران را


کزین سودا دلی آشفته دارم


بیا ای مرد ای موجود خودخواه


بیا بگشای درهای قفس را


اگر عمری به زندانم کشیدی


رها کن دیگرم این یک نفس را


منم آن مرغ آن مرغی که دیریست


به سر اندیشه پرواز دارم


سرود ناله شد در سینه تنگ


به حسرتها سر آمد روزگارم


به لبهایم مزن قفل خموشی


که من باید بگویم راز خودرا


به گوش مردم عالم رسانم


طنین آتشین آواز خود را



بیا بگشای در تا پر گشایم


بسوی آسمان روشن شعر


اگر بگذاریم پرواز کردن


گلی خواهم شدن در گلشن شعر



لبم بوسه شیرینش از تو


تنم با بوی عطرآگینش از تو


نگاهم با شررهای نهانش


دلم با ناله خونینش از تو


ولی ای مردای موجود خودخواه


مگو ننگ است این شعر تو ننگ است


بر آن شوریده حالان هیچ دانی


فضای این قفس تنگ است تنگ است


مگو شعر تو سر تا پا گنه بود


از این ننگ و گنه پیمانه ای ده


بهشت و حور و آب کوثر از تو


مرا در قعر دوزخ خانه ای ده


کتابی خلوتی شعری سکوتی


مرا مستی و سکر زندگانی است


چه غم گر در بهشتی ره ندارم


که در قلبم بهشتی جاودانی است


شبانگاهان که مه می رقصد آرام


میان آسمان گنگ و خاموش


تو در خوابی و من مست هوسها


تن مهتاب را گیرم در آغوش


نسیم از من هزاران بوسه بگرفت


هزاران بوسه بخشیدم به خورشید


در آن زندان که زندانیان تو بودی


شبی بنیادم از یک بوسه لرزید


بدور افکن حدیث نام ای مرد


که ننگم لذتی مستانه داده


مرا میبخشد آن پروردگاری


که شاعر را دلی دیوانه داده



بیا بگشای در تا پر گشایم


بسوی آسمان روشن شعر


اگر بگذاریم پرواز کردن


گلی خواهم شدن در گلشن شعر


Sin


Don’t Shut My Lips


I have an untold Story


Open the bond onerous


That I have upset Heart


Come On Man! Hey Selfish Brute


Come and Open Cage Doors


If You Jail me for a lifetime


Leave me just this Moment


I am a bird, a bird whom


Thinking about flying for a longtime


The Song Became Moan in close Heart


My life Passed with remorse (regret


Don’t Shut My Lips


That I must said My Mystery


All worlds Must Hear My Hot Song


Come and Open the Door than I fly


Into poem sunny sky


If u allow me to fly


I became a flower in Poem garden


My lips have sweet kiss from you


My body has full fragrance from you


My glance with hidden …


My heart with Red Moan from you


But Man, Hey selfish creature


Don’t say your poem is shame


You don’t know the heartsick situation


This Cage space is stuffy


Don’t say your poem is sin entirely


Give me some sin and shame


Heaven and nymph and Kowsar'sWater for you


Give me a place in End of Hell


A book, a Space, a poem, a silence


They are spree of my life


It's not important that I don’t have a way to heaven


That I have a perennial heaven in my heart


The nights that fog dance calm


Between the quiet sky


You are asleep and I joy of fancy


I hug moonlight body


Breeze take me thousands kisses


I betake thousands kisses to the Sun


In that cage, a night my body root tremble


When u are a prison guard


Leave the name of Man, Hey Man


That shame has drunken joy


The god forgive me


Who give a poet a crazy heart


Come and Open the Door than I fly


Into poem sunny sky


If u allow me to fly


I became a flower in poem garden

فروغ فرخزاد 1331

ترجمه : SiR

Filed under , 2 فریاد تو

نوجوانی در آستانه اعدام  

ارسال شده توسط SiR


علي مهين ترابي نوجواني که در سن 16 سالگي و در طي نزاعي دسته جمعي در مدرسه متهم به قتل همکلاسي خود گشته بود و عليرغم رد اتهام توسط وي و نواقص پروند سرانجام ازسوي شعبه 33 دادگاه عمومي بررسي مجرمان نوجوان درکرج به مجازات اعدام محکوم شده است . پس از تائيد حکم در ديوان عالي کشور و بي نتيجه ماندن تلاش شوراي حل اختلاف ، پس از 5 سال تحمل زندان سرانجام اجراي حکم اعدام اين نوجوان به اجراي احکام زندان رجايي شهر کرج ابلاغ گرديد.


حال من ، علي مهين ترابي ، فرزند محمد رضا متولد سال 1365 - شاگرد


درس خوان سال دوم هنرستان در ميان اين جمعيت نام ديگري هم دارم


" اعدامي "


هيچ وقت زمستان را دوست نداشتم اما حالا که قرار است ديگر هيچ وقت روي خيابان هاي سفيد محله مان را نبينم دلم براي برف بازي حسابي تنگ مي شود.




جويباري از چشم هايم جاري مي شود.مرگ لالايي مي خواند، صداي خاموشش را مي شنوم .ضربه هاي قلبم يکي يکي خاموش مي شوند.لحظه هاي غم انگيز زندگي ام از چهاردهمين روز بهمن سال 81 شروع شد.




در رشته کامپيوتر يک هنرستان غير انتفاعي درس مي خواندم. ميلاد و مزدک همکلاسي هايم بودند . آن روز با هم درگير شدند . وقتي فهميدم درگير شده اند رفتم جدايشان کنم . دلم نمي خواست نمره انضباطشان کم شود.وقتي يکي از بچه ها فرياد زد: مدير آمد بچه ها از هم جدا شدند.شاگردها به صف وارد کلاس مي شدند.مزدک فکر کرد به طرفداري از ميلاد وارد دعوا شده بودم . نمي دانست هيچ قصدي نداشته ام .مزدک گفت : "زنگ آخر بايست کارت دارم ."اهل دعوا نبودم ، همه اين را مي دانستند . دلم نمي خواست در موردم اين طوري فکر کند . به کلاس رفتم . مي خواستم با مزدک حرف بزنم و برايش بگويم که فقط مي خواستم آتش دعوا را بخوابانم اما مزدک قبل از اين که حرف هايم را بشنود از شدت عصبانيت به طرفم هجوم آورد. اما بچه هاي کلاس اورا گرفتند و بي نتيجه به کلاس خودم برگشتم .

زنگ آخر
آن روز در تمام زنگ ها دلم حسابي شور مي زد. بالاخره زنگ آخر خورد . زنگ آخري که بوي مرگ مي داد.مقابل دم در مدرسه مزدک را ديدم . ميلاد هم با من بود. همان موقع مزدک نزديک شد و درگيري رخ داد. خيلي از بچه هاي مدرسه دورمان بودند . عده اي مي خواستند جدايمان کنند . همهمه بدي بود . نفسم داشت بند مي آمد.حلقه دانش آموزان مدرسه لحظه به لحظه تنگ تر مي شد . طرفدارهاي من ، ميلاد و مزدک پخش شده بودند . وقتي ياد آن صحنه مي افتم قلبم از جا کنده مي شود . بچه ها از طرف فشارم مي دادند . به عقب کشيده شدم . فشار آن قدر زياد بود که چند قدم عقب تر رفتم . چاقو را از جيبم در آوردم . مي خواستم با نشان دادن چاقو آن ها را بترسانم . مزدک و ميلاد هنوز با هم درگير بودند . ميلاد از پشت سر اورا مورد ضرب و شتم قرارداده بود که ميلاد به طرفم آمد . آن لحظه نفهميدم چه اتفاق افتاد. ناظم آمد . چشم هايم داشت مي سوخت . فضا غبار آلود بود . مرثيه چشمانم تمامي نداشت . نفس نفس مي زدم که ناظم رسيد . با آمدن او بچه ها فراري شدند. بعضي ها مزدک را که به شدت عصباني بود کناري کشيدند . او داشت کاپشنش را درمي آورد و همچنان هم تهديد مي کرد. يک لحظه متوجه شدم پيراهنش خوني است . حالم خراب شد .دنيا دور سرم چرخيد . تمام توانم را در تارهاي صوتي ام حمع کردم و فرياد زدم کدام نامردي اورابا چاقو زده ؟




انگاري همه کوچه ها به بن بست مي رسيدند.نزديکي هاي مدرسه فقط يک ماشين در حال حرکت بود . با التماس و گريه خواستم توقف کند .راننده وقتي ديد مزدک خوني است گفت به من ربطي ندارد. مي ترسيد گرفتار شود . گفت :" هر کي زده خودش هم ببردش بيمارستان ."دنيا دور سرم مي چرخيد. گفتم آقا تورا به جان بچه هايتان مارا ببريد . من نزده ام اما مزدک همکلاسي ام است شما اورا برسانيد خودم تا اخرش هستم .راننده ايستاد اما سوارمان نکرد. فکر مي کردم حالش خوب مي شود. سرانجام يکي از دبيرهاي مدرسه آمد و مزدک را به بيمارستان رساند. خودم به دفتر مدرسه رفتم .بچه ها ميلاد را هنگام فرار از صحنه جرم گرفته و به دفتر برده بودند.
پليس در مدرسه
دقايقي بعد مامورهاي پليس آمدند. به کلانتري منتقل شدم . تا به آن روز نمي دانستم کلانتري چه شکلي است . رنگ به صورت نداشتم . انگشت هايم مي لرزيد. دلم آرام نمي گرفت . انگار يخ زده بودم . افسر نگهبان گفت :" مزدک زنده است ." با شيندن اين حرف حالم بهتر شد . گفتم خدارا شکر چون خود مزدک به همه مي گويد که من در اين ماجرا تقصير نداشته ام .
دو روز بعد
ثانيه هاي وحشت به کندي مي گدشتند حقيقت تلخي در راه بود . من و زندان؟اي کاش هيچ وقت در لحظه هاي مايوس کننده آن روزها اسير نشوي .باورم نمي شد ، نه ! کابوس بود . بگو هنوز هم دارم کابوس مي بينم ...بابا آمد . پشت در بازداشتگاه ايستاد. در چشم هايم زل زد . گفت :" بي آبرو ! انتظار هيچ حمايتي از من نداشته باش . آبروي چند ساله مارا به باد فنار دادي . لعنت ...!"مي خواستم فرياد بزنم . صداي بغض آلودم از ته گلو بيرون آمد . شرم داشتم در بازداشتگاه به چشمان بابا نگاه کنم. گفتم : " شما به ملاقات مزدک برويد خودش همه داستان را همان طور که بوده برايتان تعريف مي کند. مزدک به شما و همه آن آدم هاي بيرون مي گويد که من نزده ام .."بابا آه عميقي کشيد و رفت . عمق تلخي نگاهش هنوز جانم را مي سوزاند . بعد ازر فتن بابا به اداره آگاهي منتقل شدم و در آن جا آوار نا باوري بر سرم فروريخت .




آه ! مزدک مرده بود.بيچاره بابا اين را مي دانست به همين خاطر بدون حرفي فقط آه کشيد و رفت . رفت و تا بيست روز ديگر هم به ملاقاتم نيامد. با درخواست ديگران هم براي گرفتن وکيل مدافع مخالفت مي کرد.داشتم از درون مي سوختم . از همان روز ديگر چشم هايم به جز پنجره هاي بسته هيچ نمي ديد. آرام و قرار نداشتم ، تبسمي در لحظه هاي مبهم اين کابوس جا نمي گرفت . هنوز هم صدايي نيست ، جز مرگ ، اين را مي شنوي ؟من هيچ ضربه اي نزده بودم. اما انگا ر پشت شيشه هاي قطورترين پنجره زمان ايستاده بودم .خانواده مزدک خدابيامرز برخوردي انساني با من داشتند . بابا گفت :" فقط بگو غلط کردم . بگو اشتباه شده . تقاضاي عفو و بخشش کن." . اين ها آدم هاي خوبي هستند، داغ دارند اما تورا مي بخشند مي دانم ."
در دادگاه
بعداز سه جلسه دادگاه قاضي فقط مي پرسيد:" آيا سه ضربه را قبول داري ؟"من که فقط روي بدن مزدک خون ديده بودم مي گفتم نه ! ضربه اي نزده ام اما يک قسمت خون آلود روي بدنش ديدم قاضي مي گفت : پس يک ضربه را قبول داري ؟گيج بودم . اصلا ضربه اي نزده بودم اما بايد به کاري انجام نشده اعتراف مي کردم.بارها گفتم اصلا ضربه اي نزده ام و شايد در لحظه اي که اورا هل داده اند بر اثر ازدحام جمعيت او مورد اصابت کارد قرار گرفته است .




پاييز دارد مي رود . من هم دارم مي روم.




در شعبه تشخيص ديوان عالي ، لايحه دفاعيه وکيل مدافع ام رد شده و در اعاده دادرسي هم به آن توجهي نکردند.پرونده ام براي تاييد نهايي به حوزه رياست قوه قضاييه رفت . در آن جا آيت الله شاهروردي دستور دادند :" با توجه به نظريه مشاورين محترم ، پرونده در يکي از هيات هاي حل اختلاف به صلح و سازش ختم شود."




حالا روزها مي گذرند . تا به حال اين قدر به مرگ نزديک نشده بودم ؟زمان زيادي به اجراي حکم باقي نمانده . هنوز آرزوهايم را درست نقاشي نکرده بودم که توفان زد.در هجوم وحشيانه اين خزان دل کسي به غنچه ها رحم نکرد. ميله هاي زندان را تا بحال ديده اي ؟تا به امروز درگرداب غوطه خورده اي ؟ نفسم دارد بند مي آيد . پنج سال است که ثانيه ها را به انتظار رهايي مي شمارم .صدايي در نيمه شب به گوشم مي رسد . وقتي لولوهاي وحشت مي آيند زمزمه اي آرام و نا خودآگاه به قلبم هشدار مي دهد که روزي بي گناهي ام به اثبات مي رسد . زمان زيادي باقي نمانده . برايم دست به دعا ببر . حالا تمام آروزيم اين است که مزدک به خواب مادرش بيايد و برايش از حقيقت آن روز و بي گناهي ام بگويد.به انتظار زمستان مي نشينم .اگر رها شوم براي پدر و مادر مزدک فرزندي مي کنم .نجات ، نجات ، نجات....

حالا قبل از رفتن پاي چوبه دار اين واژه را با تمام وجود فرياد مي زنم .


صدايم را مي شنوي ؟
جواني ام را مي بيني ؟
به خدا من بي گناهم .
به جواني ام رحم کنيد .
همين .

Filed under , 2 فریاد تو

من ... !  

ارسال شده توسط SiR

بِرکه



دریاها هست

من برکه ای ساکنم

بادی می تواند به دور دستان برد

نوری می تواندم نوشید

غبای می تواندم آلود

از برکه بودنم چه غروری احساس می تواندم کرد


دریاها خواهد بود

دریاها خواهد ماند

من برکه ای ساکنم

به سیل و ابر و باران

پناه نتوانم برد

نیاز نتوانم کرد

امید نتوانم داشت

☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼

آفتاب و زمان و زمین

دشمنان آشتی ناپذیر برکه اند
☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼
فریدون ایل بیگی

Filed under , 0 فریاد تو

من ...!  

ارسال شده توسط SiR

فریاد خاموش







به فریاد خاموش دل بسته ام



جدا ماندم از خواهش خواستن


ز نامهربان مردمی مردمان



چه گویم به فریاد خاموش من؟


در این آزمندان جویای نام

من و شعر و مرتاضی و سوختن

ز زاهد نمایان تقوی فروش

چه گویم به فریاد خاموش من؟


غرور من از آزمندی بدور

سرود من و خویشی خویشتن

از این جمع پیغمبران دروغ

جدا باد فریاد خاموش من





فریدون ایل بیگی

Filed under , , 0 فریاد تو
پست‌های جدیدتر پست‌های قدیمی‌تر